przy kawie

Marze­nia – sny na jawie 

Przy po­ran­nej kawie 

Umysł mój otwierają 

No­we   nadzieje rozbudzają 

Dziś marzę o tańcu 

Gdzieś na świata krańcu 

Jak tancerz wirując 

Czas na chwilę zatrzymując 

I, choć tem­po mor­der­cze się zdaje 

Ja nig­dy się nie poddaję 

Świat w smugę zmieniony 

W pięknie swym jest niezmierzony 

Mu­zyka   lek­ko spowalnia 

Ser­ce strach zaś ogarnia 

Ko­niec tańca wyczuwa 

Marze­nia w łańcuchy znów skuwa 

Po sto­le krop­la ka­wy spływa 

W fi­liżan­ce jej nie ubywa 

Z marzeń dzwon­kiem wyrwany 

Powrócę do nich  - następne­go   rana... 

                                                

                                      (  Peter  )     Piotr  Shneider