Dla dzieci

Do poduszki przytul mnie 

Niech ogarnie mnie słodki sen 

Śnij .. 

Na jawie ten dziwny mój sen 

  

Do jasieczka przytul głowę 

Niech sen słodki nam opowie 

Co widział księżyc co widziały gwiazdy 

  

Do łóżeczka przytul mnie 

Niech powieki sklei sen 

Ten o gwiazdach ,o księżycu 

Co na srebrnym swym obliczu 

Uśmiech zawsze ma

Ty

Za oknami zmrok zapada 

Ale nikt do mnie nie zagada 

Cisza ,las dookoła ,a ja wołam 

Woła moje serce ,moja dusza 

Lecz nikogo to nie wzrusza 

Ciebie nie ma ,jak zwykle 

Ogień na kominku płonie 

Ogrzewam swoje dłonie 

Spójrz na mnie moja miła 

Zza szyby wspomnień moich 

Twoja piękna twarz się wychyla 

Cały czas tęsknię przywołuję 

Obraz twój stoi przed moimi oczami ...

Zima

Us­tro­jone dzwoneczkami 

Rącze ko­nie zaprzężone 

Śnieżek biały lśni na dworze 

Sa­nie pięknie przystrojone 

Czas, by ku­lig zacząc wreszcie 

Mróz się is­krzy,skrzy­pi śpiewa 

Alej­ka­mi w las mkną sanie 

Z wdziękiem się kłaniają drzewa 

Pędzą pędzą dziar­sko konie 

Is­kry sy­pią się z kopyta 

Śnieżna san­na blask pochodni 

Fraj­da jest niesamowita 

Na wyści­gi pędzą z wiatrem 

Śpiew roz­le­ga się radośnie 

Zi­ma swo­je ma atrakcje 

W ta­ki dzień aż ser­ce rośnie.

Peter  ( Piotr  )  Shneider  (  krawczyk)

Peter (Piotr) Schneider

Peter (Piotr) Schneider (Krawczyk .)

Rejs

Przez życia mean­dry  

Żeg­lo­wałem z wiat­rem  

Obierałem kurs z prądem  

Nie płynąłem pod prąd  

Bo było mi tak łat­wiej  

Skra­cać so­bie drogę  

By bez wy­siłku  

           

Od­na­leźć stały ląd  

Uni­kałem mętnej wo­dy  

Kas­kad, wo­dos­padów  

Ce­niłem bez­pie­czeństwo  

I zwykłą wy­godę  

Uni­kałem złej po­gody  

Deszczów, śniegu, gradów  

Nie chciałem wypływać  

Na głęboką wodę  

  

W moim za­myśle  

Był to dob­ry plan  

Lecz tą ase­kuracją  

Nic nie osiągnąłem  

Mi­mo dob­rych chęci  

Wyt­rwałości i wo­li  

Na mieliźnie bez­sensu  

Na stałe ut­knąłem  

Te­raz mi po­zos­tał  

Tyl­ko gorzki żal  

A z mo­jego jachtu  

    

Nad­niszczo­ny wrak  

Nie poz­nam już nig­dy  

Czym jest cel podróży  

Za­kaza­nego    owo­cu

Na, który mam smak ... 

Peter  (  Piotr  ) Shneider  

Moja misja

Spoglądają   dziś na mnie 

Słuchają mojego szeptu 

Zza kulis ktoś zagada 

A ja przemawiam 

Zastanawiam się czy rozumieją 

Tłumaczę, im jak w życiu 

Ważna jest nadzieja 

Uśmiechem pocieszam ich jak mogę 

Oczy, im się świecą 

Lecz ich nie widzę 

Jest ciemno 

Nagle biją brawa 

Kłaniam się powoli 

Opada kurtyna powoli 

Skrywając moje oblicze 

Przestaję być dobrym wróżbitą 

Gwiazd na niebie nie ma 

Jest tylko -pusta scena 

Zostaję dobrym wróżbitą 

Staję się zasmuconym poetą 

Walczę o nadzieję o uśmiech 

Bo ….. 

Najbardziej liczy się drugi człowiek 

Liczy się drugi człowiek 

Liczy się jego rola 

Po tym właśnie poznasz 

Wspaniałego aktora 

Schodzimy w cień ze sceny 

Jesteśmy zasmuceni 

Łzy lecą ciurkiem 

Po moim policzku 

Poszarzałym 

Siwych włosów przybyło 

Lat też, choćby za dużo 

Na barkach moich zmartwień 

I smutków też nie mało 

Jesteśmy przygnieceni 

Smutkami tego świata 

       Ewa b  Cyganek  i  Piotr  Szneider