Nie umiem czarować ,tylko z życia zażartować 

Uśmiechać się przez łzy 

Przez gorycz życia ,serce pełne goryczy 

Czy nie słyszycie ,serce moje krzyczy 

Cicha skarga ,łez pełna kryształowa czara 

Wiara i nadzieja ,życie wciąż się zmienia 

Zmieniają się się pory roku ,a ciebie 

Wciąż nie ma, choć tak blisko jesteśmy 

Aniołowie wiedzieli ,tak bardzo z nieba krzyczeli 

Pieśń ich słodka była 

Ty przecież wiesz ,że śniłam 

Uśmiecham się przez łzy ,obraz zamglony 

Czas na kościelne dzwony 

Na bukiet białych róż ,na welonu biel 

Kryształowych kieliszków blask 

Przy ołtarzu nie powiedziałam jednak „TAK '' 

Uciekłam spłoszona niczym gołębica 

Uleciałam ,zatrzepotałam białymi skrzydłami 

Nie umiem już się uśmiechać ,nie mówię 

Już nic ,żadna łza nie spłynęła 

Twarz od bólu stężała 

Zastygła w grymasie w bezdennym smutku