Moja misja

Spoglądają   dziś na mnie 

Słuchają mojego szeptu 

Zza kulis ktoś zagada 

A ja przemawiam 

Zastanawiam się czy rozumieją 

Tłumaczę, im jak w życiu 

Ważna jest nadzieja 

Uśmiechem pocieszam ich jak mogę 

Oczy, im się świecą 

Lecz ich nie widzę 

Jest ciemno 

Nagle biją brawa 

Kłaniam się powoli 

Opada kurtyna powoli 

Skrywając moje oblicze 

Przestaję być dobrym wróżbitą 

Gwiazd na niebie nie ma 

Jest tylko -pusta scena 

Zostaję dobrym wróżbitą 

Staję się zasmuconym poetą 

Walczę o nadzieję o uśmiech 

Bo ….. 

Najbardziej liczy się drugi człowiek 

Liczy się drugi człowiek 

Liczy się jego rola 

Po tym właśnie poznasz 

Wspaniałego aktora 

Schodzimy w cień ze sceny 

Jesteśmy zasmuceni 

Łzy lecą ciurkiem 

Po moim policzku 

Poszarzałym 

Siwych włosów przybyło 

Lat też, choćby za dużo 

Na barkach moich zmartwień 

I smutków też nie mało 

Jesteśmy przygnieceni 

Smutkami tego świata 

       Ewa b  Cyganek  i  Piotr  Szneider