Znalazłam lalkę 

maleńka 

porcelanowa dziewczynka 

zagubiona na strychu 

wśród wspomnień 

w wielkiej skrzyni 

czyjegoś życia 

Spytałem jej 

(wiem niezbyt mądre) 

czyjaś była ? 

przymknąłem oczy 

poczułem 

zapach kwiatów …

 

mała dziewczynka 

z uśmiechem 

przebiega łąkę 

w rękach trzyma swój skarb 

figurkę dziewczynki z porcelany 

biegnie do mamy

, gdy spada pierwsza bomba 

Pośpiech 

przerażenie 

wszystko wrzucane do skrzyni 

i dziewczynka z płaczem 

kładzie laleczkę 

wśród ubrań 

całując ją na do widzenia 

już nigdy jej nie dotknie 

Ucieczka 

wciąż uciekali

, by dotrzeć tam, gdzie 

pozornie był spokój 

z dala od frontu 

położyli skrzynię na strychu

, by ją wziąć później 

po wszystkim 

musieli znów uciekać 

Skrzyni już nikt nie dotknął 

delikatnie 

kładę laleczkę na półkę 

jest piękna 

i jakby się uśmiechnęła 

jak ta dziewczynka

, której była skarbem …

                      pseudonim  Zamyśl  ona