Spot­kał ją chy­ba przypadkiem 

Między wier­sza­mi szła 

Zat­rzy­mała się mimochodem 

Przy porzu­conym pod drzwiami 

Zna­ku zapytania 

Umiała naz­wać w, nim wszystko, 

Co dotąd nie miało nazw 

Wy­pełniła w, nim pus­tkę po brzegi 

Na­dała słowom kształt 

Pew­ne­go dnia odeszła 

Nie zat­rzy­mał się świat 

Zos­tała mu tyl­ko ta cisza 

Nie do opisania 

I kil­ka słów jak testament 

Lub bo­les­ny żart 

I tyl­ko rze­ka szeptała

, Że ona mu nie pisana .. 

                                      

   

                             Marta  Preisner ( Kisała)