Dłużej niż wieczność

Znów mnie myślami 

swymi wołasz, 

myśli te pachną mi aż tutaj. 

Idziesz i serce 

niesiesz w dłoniach 

i serce pachnie 

też jak ruta. 

Idziesz i niesiesz 

swe marzenia, 

żeby ukoić mą tęsknotę. 

Tak przyjaźń 

w miłość się zamienia. 

A miłość - w co? 

To będzie potem. 

Dziś widzę twoją 

twarz radosną, 

gdy idziesz do mnie 

przez podwórze. 

Niech chwila ta 

wciąż będzie wiosną, 

niech trwa przez wieczność, 

nawet dłużej. 

Już jesteś - niczym 

wiosna w kwiatach, 

jak tęcza 

na szczęśliwym niebie. 

Teraz zamkniemy drzwi 

od świata. 

Świat niepotrzebny, 

gdy mam ciebie

                                         Jadwiga  Waligóra