Przetykane nitki pajęcze kroplą rosy drżące 

Rozpięte między drzewami na wietrze konające 

Niesione z wiatrem przez pola i lasy 

Zatrzymajcie się na chwilę ,motyle was nie dogonią 

Chcę was chwycić w swoje dłonie 

Bo raczej was nie dogonię chcę iść w z wiatrem w zawody 

Nitki pajęcze ,nitki babiego lata ,tak szybko 

Mija czas lata,czas jesieni ,uciekam od przeznaczenia 

Gwiazd pytam o drogę zatrzymać ich też nie mogę 

Nie mogę zatrzymać też miłości ,przeminęła uleciała 

Tak bym chciała zatrzymać ją, choć na chwilę 

Tak kruche jest ludzkie życie ,jak szkło rozbite o ziemię 

Pamiętam twoje oczy tak zimne, jak kamienie 

Nie chciałam tej miłości odrzuciłam ją na chwilę 

Pokochać kamień skruszyć jego kamienie 

Nitki pajęcze odleciały ,kochać nawet nie chciały