Morze

Leżę i patrzę w niebo,liczę puchate obłoki 

Szum fali słyszę w oddali, bijącej o brzeg wysoki. 

Słony smak czuję w ustach, piach mokry lepi ciało 

Słońce praży leniwie, morską bryzą powiało. 

Choć tyle piękna wokół stworzyłeś dobry Boże, 

To perłą w Twej koronie jest chyba właśnie morze. 

I, chociaż inni wolą wysokie, śnieżne góry 

To ja wciąż morze kocham, miłością wiernej córy. 

Zielone i srebrzyste ,gdy wiatr leciutki wieje 

A groźne i spienione, gdy sztorm nad, nim szaleje. 

I plaży łuk wygięty z złocistym ciepłym piaskiem 

I słońce witające go rano ciepłym blaskiem. 

A, potem gdy zachodzi, malując złotem morze 

Nic chyba piękniejszego nie mogłeś stworzyć Boże, . 

I cisza, która tutaj do serca mi przenika 

I wiara w sens istnienia, z każdym oddechem wnika. 

I chyba tylko w raju podobne są widoki, 

Którymi oczy sycę białe licząc obłoki. 

I myślę sobie Panie, jak trzeba Ci dziękować 

Żeś tyle piękna wokół nam ludziom 

chciał darować. 

A, gdy mnie w końcu wezwiesz do siebie dobry Boże, 

To, choć przez dziurkę w niebie, daj nadal widzieć morze..

                   Jadwiga  Waligóra