Jestem wiatrem targana ,życie mnie Nie oszczędziło , Dało mi tyle łez ,ty tego nie wiesz Bo,Ciebie przy mnie nie było Uśmiechów i szczodrych ludzi ,oszczędziło Tyle ,razów ,sińców dostałam Tyle łez, ile deszczu na jesieni miałam
Gdzie się podziała miłość ,gdzie uśmiech Gdzie moje szczęście ,nie przyniosło Mi życie radości ani macierzyńskiej czułości
Kochać ,bardzo kochałam ,ale bardzo cierpiałam Miłość to nie tylko cierpienie ,ale słodkie ukojenie Od trudów dnia i życia we dwoje Serce me pękło -Na dwoje
Nie ,wiem, co jutro przyniesie Tyle ,życia jeszcze przede mną zostało Jeszcze tyle wiatru mi w oczy będzie dmuchało Czy ,mam zakochać się w tobie Nieznajomy Może ,jeszcze nie wszystko stracone Może ,jeszcze miłość mnie czeka Tak ,tęsknię za nią z daleka
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz