Boję się samotności tej strasznej królowej pustynnych nocy

 

Boję się ogromnych oczu przeżartych powietrzem bez zapachu kochanego papierem ściernym Już wysuszoną rzeźbę moich dłoni 

Boję się spuchniętych powiek i mokrych ust, że będą same bez grama ciepła
wiesz, że kulę się pod kołdrą? maleję a moje serce dudni nieprzyzwoicie, zachłannie
boję się strachu z lodem na patyku i drwiną dla mnie 

 

boję się miesięcznych pojaśniałych nocy
, gdy moje stare już serce zamieni się w wilka wygłodniałego zachłystującego się wspomnieniami 

 

boję się, że się kiedyś zatrzymam
i będę sama.. i przekwitnę razem z różą wiatrów
, bo nie będzie już stron świata..

                                                                       Grażyna  Glińska