Jesienna miłość...

, gdy już dojrzeje, 

ma wszystkie smaki 

przebytej drogi... 

Szczerym uśmiechem 

się w lustrze śmieje... 

obuta pewnie 

w buty stonogi... 

Ona.... 

już przeszła 

wiosenne burze... 

poznała smaki 

bujnego lata... 

i wie...

, że tylko sprawy nieduże 

solą przetrwania 

są tego świata... 

Jej.... 

Nie oszuka 

czar jednej chwili,

ani nie skusi 

gra pięknych słówek... 

Po każdy kwiatek 

już się nie chyli... 

stanowi .. 

jedność 

zgodnych połówek . 

Jesienną miłość...

, gdy się rozgości, 

nie można zburzyć 

przypadku gestem... 

Ona ... 

w okruszkach 

tkwi codzienności, 

które wciąż mówią... 

                                           Samotna  Stokrotka