W spiżarni 

pod schodami 

znalazłam Anioła 

podniósł na mnie 

niemrawo 

wielkie smutne oczy 

zdmuchnęłam 

bez wahania 

stare pajęczyny 

i kurz

, który zatarł 

jego białe strony 

Przetarłam 

kciukami 

piękne dawniej rysy 

palcami 

ostrożnie 

wygładzałam szaty 

a Anioł 

cierpliwie 

poddawał się temu

, lecz smutek 

z jego twarzy 

wcale nie wygasał 

Zabiorę go 

z sobą 

do mego pokoju 

postawię jak 

babcia 

mówiła 

przy łóżku … 

ten Anioł … 

już chyba 

nigdy 

nie poleci … 

jego skrzydło 

urwane 

zostało 

mi 

w dłoni … 

...przytulam...

                                                             Bożena