Czy można chwycić w dłonie wiatr 

i nad powierzchnią wody brodzić? 

Czy można zamknąć drzwi na świat, 

zatrzymać miłość, gdy odchodzi?

 

Czy można zimą znaleźć bez, 

pochwycić ptaka, gdy jest w locie? 

Czy można nie czuć smaku łez, 

nie myśleć nigdy o tęsknocie? 

Czy można duszy bronić łkać, 

pozbawić serce wielkich marzeń? 

Czy szczęście musi chwilę trwać, 

by nie pamiętać zwykłych zdarzeń? 

Czy można wierzyć w dobre sny 

i bez grymasu wypić trunek? 

Powtórzyć znów minione dni, 

zapomnieć pierwszy pocałunek? 

Czy można noc zamienić w dzień, 

rozpalić ogień na jeziorze? 

Sprawić, by jawą stał się sen, 

zapomnieć ból, gdy boli gorzej..? ´

                                                 Beata   Andrzejewska