Twych ust przeciągła słodycz, smak nie do nazwania, 

Twych oczu głąb bezdenna, smutek przeraźliwy, 

I głos twój monotonny, głęboki a tkliwy, 

To wszystko mnie ku tobie, zwątpi   skłania. 

I, kiedy twoje usta ustami otwieram, 

Czuję jakbym mej duszy znów otwierał blizny, 

I piję z nich te słodkie, duszące trucizny, 

Z, których moc mam do życia, od, których umieram. 

Lecz czego chcę najwięcej, umykasz mi zdradziecko  

I, kiedy jestem z tobą o szarym wieczorze, 

Całuję twoje oczy i widzę w nich morze. 

Serce twe jak perła. Leży w morzu na dnie.    

                                                       Mariola  Winiecka  (  Dobras  )